مدح و ولادت امام موسی کاظم علیه‌السلام
مى سزد گر ساقى امشب باده در ساغر بریزد باده در ساغر به عشق یار سیمین بر بریزد مى سزد گر آب زر امشب براى وصف دلبر جاى جوهر از قلم بر صفحۀ دفتر بریزد مى سزد امشب اگر طوطى طبعم پَر گشاید جاى شعر از سینه ام لعل و دُرّ و گوهر بریزد مى سزد امشب اگر از رحمت حق ابر رحمت جاى باران بر زمین گه عطر و گه عنبر بریزد مى سزد امشب اگر روح الامین از فرط شادى بر سر خلق جهان از عرش اَعلا زَر بریزد مى سزد امشب اگر از دیدن باب الحوائج شادى از رخسار و نور از روى پیغمبر بریزد مى سزد امشب اگر از مقدم موسى بن جعفر اشك شوق از دیدگان ساقى كوثر بریزد مى سزد، امشب اگر بهر نـثـار مقـدم او آسمان از دیدگان خـویشتن اخـتر بریزد مى سزد امشب اگر از یمن این مولود مریم بهر كورى حسودان عود در مجمر بریزد مى سزد امشب اگر از آسمان و ابر ظلمت خاك غم بر فـرق خصم موسى جعفر بریزد زد قدم در ملك هستى آن كه از یمن قدومش وجد از دیوار و شادى و سرور از در بریزد زد قـدم شاهى كه از بهر نـثـار مقدم او زآسمان روح القدس از شوق دل اختر بریزد آمد آن فرمان روایى كز براى مدحت او جاى شعر از سینۀ ژولیده گان گوهر بریزد |